Story of my life. Seriously.

Opowiem wam historię. Nie martwicie się, nie będzie długa. Obiecuję.

Chłopak i dziewczyna. On jest dla niej jak starszy brat, który obroni ją przed wszystkim. Ona jest jego oczkiem w głowie, jego lekiem na całe zło tego świata. Przyjaźnią się od wieków, znają jeszcze dłużej. Są nierozłączni, razem dzielą smutki i radości, porażki i sukcesy, mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji. Razem dorastają, wiedzą o sobie wszystko.  Zmieniają się oni i świat dookoła nich, ale nie ich przyjaźń. Ta jest wieczna. Nie są już dziećmi. On stał się mężczyzną. Ona staje się kobietą. I właśnie w tym momencie coś w ich przyjaźni też ulega zmianie. On przestaje patrzeć na nią jak na siostrzyczkę, widzi w niej dziewczynę swoich marzeń. Ona z początku nie wie, że coś się dzieje. On nie mówi nic, może boi się odrzucenia, może nie chce niszczyć ich przyjaźni. Męczy się z tym ponad rok. W końcu spełnia się jego marzenie i po latach treningów, po nieskończonej liczbie godzin spędzonych na skoczni, dostaje powołanie do kadry narodowej. Wyjeżdża, poświęca się swojej drugiej największej miłości. Czy zapomina? Nie. Pisze, dzwoni, spotyka się z nią, kiedy tylko może. Mija kolejny rok. Ona, już osiemnastoletnia dziewczyna, zaczyna domyślać się, że ich relacja zmieniła się na dobre. On po dość udanym sezonie w pucharze świata, właśnie przygotowuje się do powrotu do rywalizacji. Nowy sezon ma się rozpocząć za kilka dni. W Niemczech, w ich kraju. Przyjeżdża. Chce mu powiedzieć, że go kocha. Kocha go tak, jak on już od dawna kocha ją. To ma być niespodzianka. Spotyka go przypadkowo, w drodze na skocznie. On cieszy się jak małe dziecko, gdy ją tylko dostrzega. Tęsknił. Tak bardzo tęsknił. Ściska ją tak mocno, że brakuje jej tchu. To jest ten moment. Nie chce czekać dłużej. Nie wie, że ona chce mu powiedzieć to samo. Patrzy na nią, jest taka niewinna, taka piękna. „Nie przedstawisz mnie koleżance?”-słyszy za plecami i czuje lekkie uderzenie w ramię. Śmieje się, chyba nerwowo, przeszkodził im. „Melody, poznaj Andreasa Wellingera. Bożyszcze nastolatek i kolejne genialne dziecko skoków.” Ona kieruje swoje anielskie spojrzenie na nowo poznanego chłopaka. To jest ten moment. Moment, w którym on traci ją na zawsze.

The end.

Mówiłem, że nie będzie długa?

Zapytacie, skąd  znam tę historię? Bo to ja jestem tym, który ją stracił.

Nazywam się Karl Geiger i właśnie znowu się nad sobą użalam.